When Maradona delivered his famous “Hand of God” goal in 1986, seen by many boys sitting in front of their black and white televisions worldwide, it became a symbol of revenge against British colonialists for the Falkland Islands invasion and occupation. Football emerged as a means of seeking revenge for unfulfilled desires and the injustices of life.
This marked the beginning of dirt fields sprouting around cities, makeshift goalposts determined by bricks known as “Tir-e-Darvazeh,” and even stealing blackboard chalk to draw pitches. From those humble beginnings, numerous generations of footballers have captivated fans worldwide, with their heroic performances leaving lasting impressions.
While football schools have since been established globally, producing skilled players, the memories of those gritty field heroes remain ingrained in people’s hearts. Beyond powerful shots, lightning dribbles, and courageous saves, their passionate cries for justice in life echo loudly.
Through my friendship with Hussein, memories of nostalgic footballers came alive. Time seemed to bend in Golshahr, transporting us to a part of history where football players sought something greater than mere victory or defeat. They embarked on a footballing adventure to claim their rights, both personal and national, akin to Maradona’s spirit in 1986.
Read Alireza’s story “Pride Path” here.
وقتی که مارادونا در 1986 با گل معروفش(دست خدا) انگلیسی‌های استعمارگر را به زمین زد و آن را انتقام حمله بریتانیا به جزیره فالکلند و اشغال آن نامید؛ فوتبال برای بسیاری از پسربچه‌های نشسته پای تلویزیون‌های سیاه و سفید دنیای آن روز شد راه روشن انتقام از زندگی و از هر چیزی که نباید باشد و هست یا هست و نباید باشد. این شاید شروع داستان رونق زمین خاکی‌های حاشیه شهرها، شروع داستان رونق پاره‌آجرهایی که تیردروازه نامیده می‌شدند و شروع داستان رونق دزدیدن گچ‌های پای تخته برای خط‌کشی زمین فوتبال باشد. حالا چند نسل طلایی و نقره‌ای از فوتبالیست‌ها در خاطره مردم زمین شکل گرفته و جا خوش کرده‌اند که همگی از زمین‌های خاکی کارشان را شروع کرده‌اند و بارها و بارها و سال‌ها و سال‌ها شده‌اند قهرمان حبس کردن نفس در سینه میلیون‌ها هم‌وطن یا طرفداراشان در هرجایی از این سیاره گرد خاکی. حالا اگرچه مدارس فوتبال در جای جای زمین شکل گرفته‌اند و اتفاقا فوتبالیست‌های خوبی را هم تربیت کرده‌اند؛ اما هنوز قهرمان خاطرات مردم جهان همان‌هایی هستند که از زمین‌های خاکی شروع کرده بودند و ورای شوت‌های سنگین، دریبل‌های برق آسا و سر و صورت سپر کردن‌های سلحشورانه‌شان در برابر توپ حریف فریادهای انتقام‌جویانه از زندگی نمایان بود. همراهی دوستانه من با حسین خاطرات فوتبالیست‌های نوستالژیک قدیمی را برایم زنده می‌کرد؛ زمان در گل‌شهر و در کنار حسین جور دیگری می‌گذشت انگار کسی با چاقوی جراحی خط زمان را بریده بود و ما را به بخشی از تاریخ برگردانده بود که فوتبالیست‌ها در فوتبال به دنبال چیزهایی خیلی بزرگتر از شکست یا پیروزی بودند؛ فوتبالیست‌هایی که در فوتبال ماجراجویی می‌کردند تا حق‌شان از زندگی را بگیرند؛ حق خودشان و ملت‌شان را؛ درست مثل مارادونا در 1986
مجموعه عکس مسیر افتخار اثر علیرضا معصومی را اینجا ببینید